پیش نوشت:

به به، سلامَـلِکـُـم ، سلامَـلِکـُـم، سلامَـلِکـُـم ( (((آیکون چرخیدن کله و سلام کردن به همه!) خوبید؟! صد سال به این سالا! سالِ نوِتون مبارک. چه خبرا؟ چه حال چه احوال؟! بفرمایید شیرینی! میوه تون رو  چرا دست نخورده گذاشتید؟ تو رو خدا تارُف نکنید...

 

---

 

اما بعد

باید عرض کنم خدمتتون که ما هم یه چند روزی رفته بودیم ولایت، مثل سالهای پیش. حتما میپرسید چرا سفر خارج از کشور نرفتیم؟!

خب دلیلش معلومه دیگه، چون جایی رو نداریم که بریم!

همین دوسال پیش بود که اتحادیه اروپا بنده  را وارد لیست تحریم های خودش کرد و ازون به بعد ویزای اروپای ما فِرت شد!

از طرفی آمریکای لعنتی هم به ما تضمین امنیت  نمیده...

بین خودمون بمونه، دوبی و تایلند و آفریقای جنوبی هم که دیگه خُز شده! لکن عید امسال تمَرگیدیم در ولایت خودمان، باشد که رستگار شویم.

پا روی حق نذاریم این ولایت ما هم چیزی از خارج کم نداشت، بجز کذا و کذا ( العاقل یهدی بالاشاره)

 

معطلتون نکنم، بریم سراغ تصاویر ولایت تا نکنه شما هم طالب سفر به این سرزمین زیبا شوید

 

نگاره ی اول متعلق است به نخلستان های فوق العاده زیبا و رویایی ولایتمان (منو یاد امارات نامتحده عربی میندازه)

 

 

و حالا بیابانهای بینظیر و آسمان آبی! (خداییش اینجا قشنگتره یا بیابان سونورای آمریکا؟؟؟)

 

اینم یکی دیگه! ( جالبه بدونید که در پایین این کوه ریگ یک آبگیر زیبا واقع شده)

 اما از مناظر طبیعی که بگذریم، بافت تاریخی روستا هم دلبری خاصی داره که بنده را دیوانه ی خودش کرد!

یه پرانتز هم وارد کنم: امسال منزل قدیمی پدر بزرگ ما خراب شد و به خاطره ها پیوست...

 

پنجره ای در انتظار مهمان (خیلی ادبی شد، نه؟)

 

پنجره ای به گذشته!

 

 

زندان آزکابان!!!

 

و چون شیشه ی حیاط؛ دلم شکست...

 

عتیقه ای در حیاط!

 

نهضت ادامه دارد...

 

 

---

 

پی نوشت: روز و روزگار بر شما خوش...